Het antwoord op enkele vragen die via de chat werden gesteld.

Voor mantelzorgers is het soms moeilijk om zicht te krijgen op wat zich in het hoofd van hun partner/ouder/kind met dementie afspeelt. Bij sommigen helpt het om met andere mantelzorgers te praten over hun ervaringen. Anderen halen veel informatie uit boeken. Een boek dat zeker aan te raden is: Huub Buijssen - De heldere eenvoud van dementie. 

Dementie uit zich bij elke persoon met dementie op een andere manier. Bij sommigen merk je het aan het vele vergeten, vragen telkens opnieuw stellen, afspraken vergeten, de kat veel te veel eten geven, dagen na elkaar dezelfde kledij aanhouden, … Bij andere mensen merk je dat ze verward worden en onlogische zaken doen, bv. bij het koken een verkeerde volgorde volgen, waardoor de maaltijdbereiding in het honderd loopt. Bij anderen merk je dat ze de weg kwijtraken, humor niet meer herkennen, dag-nacht-ritme omkeren, angstig worden, zich sociaal wat terugtrekken, ... Maak je je zorgen, spreek er dan zeker over met je huisarts of met een neuroloog/geriater.

Kennisvragen stellen, kan je inderdaad beter vermijden. Je mag wel zeker vragen stellen over hoe iemand zich voelt, wat hij aan het doen is of over zijn verleden (reminiscentie). Op de volgende webpagina vind je een aantal interessante tips: https://www.dementie.be/ecdcontact/wp-content/uploads/sites/13/2018/01/D13-10-communicatietips.pdf

Dat is een moeilijke vraag. Voor veel mensen met dementie is hun realiteit de waarheid. Wanneer je grootmoeder denkt dat haar moeder nog in leven is, dan is dat op dat moment voor haar de waarheid. Heeft ze matige tot gevorderde dementie, dan zal je normaalgezien die waarheid niet meer kunnen veranderen door haar even te corrigeren ('je mama is al gestorven'). Het zal leiden tot discussie of ruzie, waarbij je grootmoeder niet van gedacht zal veranderen of heel triestig zal worden omdat het nieuws van het overlijden van haar moeder voor haar nieuwe informatie en dus nieuw verdriet zal oproepen. Als je merkt dat corrigeren niet meer lukt, dan ga je beter mee in haar verhaal. Je hoeft niet te liegen, maar je kan proberen om emotioneel mee te gaan. Bijvoorbeeld: "Vertel eens over je mama. Was ze streng of heel lief?". Je kan ook proberen wat af te leiden: "Je moet je geen zorgen maken. Ze zal straks wel thuis komen. Laat ons eerst een kopje koffie drinken." (de kans is reëel dat je grootmoeder na een tijdje vergeet dat ze op haar moeder aan het wachten was). "Laat ons eens naar een paar foto's van je mama kijken. Wat was ze een mooie vrouw. Je lijkt op haar...". Zo ga je mee in haar emotie en praat je over het verleden, maar je liegt niet (te) fel tegen haar.

We spraken in dit webinar inderdaad niet expliciet over ouders die een volwassen kind met jongdementie hebben, maar we zijn ons er zeer goed van bewust dat ook zij deel uitmaken van de groep mantelzorgers. Aangezien de grootste groep mantelzorgers partners of kinderen van... zijn, komen zij het meest aan bod in voorbeelden. We hopen dat u zich toch kon herkennen in de situaties en de tips die in het webinar gegeven zijn.