Wooncoöperaties zijn er voor een vaak vergeten doelgroep

Is de wooncoöperatie alleen levensvatbaar als de overheid deze financieel ondersteunt?

In de ideale wooncoöperatie is er sprake van collectief bezit van een of meerdere gebouwen, waarbij de huurders van het collectief huren. Doordat er geen sprake is van winstoogmerk, kunnen de huren over een lange periode stabiel blijven.

Arie Lengkeek, een van de bestuurders van het Rotterdams Woongenootschap, ziet de wooncoöperatie als oplossing voor de nood in het middensegment van de woningmarkt, de zogenoemde middeldure huur. Mensen met een middeninkomen komen niet in aanmerking voor een sociale huurwoning en hebben de laatste jaren, met name in steden met hoge huizenprijzen, steeds minder mogelijkheden voor betaalbare huisvesting. Om de stichtingskosten van wooncoöperaties voor middengroepen te verlagen, is het volgens Lengkeek nodig om op te schalen van kleinschalige en unieke oplossingen naar standaardproductie in gebiedsontwikkelingen.

Wooncoöperaties moeten ‘normaal’ worden, als derde optie op de woningmarkt naast de vrije en sociale sector.

Maar de haalbaarheid van wooncoöperaties wordt op de proef gesteld door twee hobbels: de hypotheekverstrekking van wooncoöperaties en de voorfinanciering van projecten.

Volgens Marijke Raap, programmamanager Woningbouw bij de gemeente Amsterdam, zijn drie elementen van essentieel belang om wooncoöperaties te helpen: 

1. locaties aanbieden (met voorwaarden zoals eeuwigdurende middeldure huur)
2. een toegankelijke procedure aanbieden voor verwerving van de grond, vergunningen en dergelijke
3. financiële ondersteuning. Dit kan door middel van leningen, waaraan ook de nodige voorwaarden gesteld kunnen worden. Naast een gedegen plan van aanpak en een sluitende businesscase is het niet onredelijk van initiatiefnemers te vragen dat zij zich voor ten minste 5 procent van de totale investeringssom committeren aan het project.