Thuisverpleging Meerdael ontstond uit de samenwerking tussen twee zelfstandige verplegers. Hun forse groei stimuleerde de zoektocht naar een logisch en economisch interessant samenwerkingsverband. Uiteindelijk besloten ze de taken te verdelen binnen een coöperatie: het vervolg leest als een boeiend succesverhaal, boordevol sociaal engagement.
In 1997 bundelde Steven Vancraesbeeck zijn krachten met een andere zelfstandige verpleger. Tegen 2011 kwamen daar nog acht collega’s bij. Van juridische engagementen was er toen nog geen sprake, legt Steven uit: “Op dat moment vormden we een los samenwerkingsverband, zonder wettelijk fundament. Om structuur te scheppen gingen we te rade bij enkele juristen binnen het vennootschapsrecht. De echte klik kwam er een jaar later, tijdens een inspirerende infoavond voor beginnende coöperaties. Het gepassioneerde Coopburo wist ons die dag meteen te overtuigen van de voordelen van een werknemerscoöperatie. De coöperatieve vonk sloeg dadelijk over.”
“Enige echte coöperatie binnen de thuisverpleging”
Het gevolg laat zich raden: Meerdael koos resoluut voor het coöperatieve model, één van de werkvormen binnen de sociale economie. Binnen de thuisverpleging is de coöperatie Meerdael een unicum, zo situeert Steven: “Thuisverpleging bestaat grosso modo uit vier vormen. Je hebt verpleegkundigen die op eigen houtje werken, groepen van zelfstandigen (waar één persoon duidelijk de leiding heeft), diensten die met een bediendenstatuut werken (zoals het Wit-Gele Kruis) … en de coöperatie. Formeel gezien is er aan cvba’s geen gebrek, maar wij zijn zowat de enige organisatie binnen onze sector die de coöperatieve principes strikt naleeft.”
Want democratische besluitvorming, maatschappelijk engagement, duurzaamheid, educatie, … zijn geen loze begrippen binnen Meerdael. Zo weegt het democratische gedeelte van de ICA-principes (Internationale Coöperatieve Alliantie) zwaar door bij Thuisverpleging Meerdael: “If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together". Het hele team moet achter onze beslissingen staan. We nemen de tijd om alles uitvoerig met iedereen te bespreken. De A-vennoten – die de dagelijkse leiding in handen hebben en de administratieve plichtplegingen vervullen – zijn collectief verkozen.”
Ook het principe ‘maatschappelijk engagement’ staat hoog op de agenda: “Bij ons geen bandwerk, de persoonlijke band staat voorop. Patiënten voelen zich nu eenmaal beter wanneer altijd dezelfde verplegers hen verzorgen. Om de patiënten te laten delen in ons succes, nodigen we hen binnenkort bovendien uit voor een groot feest.”
Het duurzaamheidsprincipe, ten derde, vertaalt Meerdael door verpleegkundigen toe te wijzen aan patiënten bij hen in de buurt. Door rond de kerktoren tewerken, blijft het aantal gereden kilometers binnen de perken. Tenslotte trekt Meerdael voluit de kaart van educatie: “Leden van de coöperatie krijgen specifieke bijscholingen, en horden stagiairs (vorig jaar maar liefst 37) zetten hier hun eerste stappen als verpleegkundige. Meerdael groeit zo uit tot een heus opleidingscentrum.”
1 + 1 = meer dan 2
De ICA-principes sluiten naadloos aan bij de bedrijfscultuur van Meerdael. Het is één van de redenen waarom Steven voor een cvba koos. Maar de thuisverplegers zien nog heel wat andere voordelen. Steven somt ze moeiteloos op: “Door de vergrijzing krijgen thuisverpleegkundigen het steeds drukker. Als je de werkdruk kan verdelen, blijft je work-life balance beter in evenwicht. Een non-stop wachtdienst - dag en nacht - hou je in je eentje niet lang vol.”
Door de samenwerking kan Thuisverpleging Meerdael bovendien verschillende specialismen aanbieden, van wondzorg tot diabetesbehandelingen en palliatieve zorg: “Het is onmogelijk om al die kennis in één persoon te verenigen. Onze leden specialiseren zich, en vormen zo samen een veelzijdig en compleet team.”
De keerzijde van de medaille
Alles is dus rozengeur en maneschijn bij Meerdael? Toch niet. De medaille heeft ook een keerzijde, bekent een eerlijke Steven: “Als je té snel groeit, krijg je groeipijnen. Ik begon mijn carrière als verpleegkundige, maar rolde ondertussen automatisch in de functie van bedrijfsleider. Tijdens het papierwerk voelen we ons echter af en toe ‘bedrijfslijder’ (lacht). Daarom overwegen we in de toekomst een extern adviseur in te schakelen.”
“65 procent meer omzet”
Ondanks de groeipijnen helt de weegschaal duidelijk door in het voordeel van de coöperatie. In de beginfase lachten collega’s de verpleegkundigen van Meerdael nochtans weg als ‘geitenwollensokken’. Twee jaar later blijkt de overstap naar de coöperatie echter vruchten af te werpen.
Meerdael oefent tegenwoordig een magnetische aantrekkingskracht uit: “We tellen nu veertien vennoten, en nog eens zes verpleegkundigen staan in de rij om aan te sluiten. Als lid van de coöperatie kom je in aanmerking voor een gewaarborgde inkomensverzekering, IPT (individuele pensioentoezegging) en beroepsaansprakelijkheidsverzekering. Dat klinkt veel zelfstandigen als muziek in de oren. De mensen die bij ons aansluiten tonen ook stuk voor stuk enthousiasme en ambitie. Dat merk je bijvoorbeeld aan het ziekteverzuim, dat met 3,8 ziektedagen op jaarbasis te verwaarlozen is. Voor wat hoofdpijn of een lopende neus blijft hier niemand in zijn bed liggen.”
En wie hard werkt, wordt beloond. Het succes van deze werknemerscoöperatie blijkt zwart op wit uit de cijfers. “We zagen onze omzet met 65 procent stijgen. Met het oog op samenwerking met andere coöperaties kochten we ons als vennoot in bij Zorgpunt cvba. Daarnaast spelen we met het idee om een tweede cvba op te richten voor thuisverpleging door zorgkundigen.” Voor wie er nog aan twijfelt… de toekomst lacht Meerdael toe.
