Coöperaties en producentenorganisaties, een doorlichting

De prijzen van land‐ en tuinbouwproducten zijn onderhevig aan grote volatiliteit, de marges in de keten worden in vraag gesteld en bovendien vormen oneerlijke handelspraktijken volgens een aantal studies geen uitzondering. Voor land‐ en tuinbouwers wordt het steeds moeilijker om hier mee om te gaan.

De Europese Unie creëert in het nieuwe Gemeenschappelijke Landbouwbeleid (GLB) (post 2013) ruimte voor producentenorganisaties (PO’s) in alle landbouwsectoren. Het oprichten van PO’s moet één van de instrumenten worden om weerstand te bieden aan de moeilijke marktomstandigheden.

Samenwerking wordt dan ook meer en meer de cruciale factor om vooruit te gaan. Het denken in ketens en netwerken leidt tot fundamentele veranderingen in de manier waarop een sector functioneert. Samenwerken is niet nieuw en in de Vlaamse land‐ en tuinbouw zijn er vandaag al heel wat succesvolle voorbeelden te vinden: de gemeenschappelijke uitwisseling van kennis, machineringen, de coöperatieve verkoop van land‐ en tuinbouwproducten (zuivel, groenten en fruit), samenwerking rond innovatie,…

Er bestaan verschillende samenwerkingsvormen, zowel informeel als formeel, voor belangenbehartiging (landbouworganisaties) of om commerciële redenen (afzet, verwerking, sameninkoop). Guy Lambrechts beperkt zich in deze nota tot producentenorganisaties of afzetcoöperaties die het product van hun leden gaan vermarkten. Elke landbouwer of tuinder behoudt daarbij zelfstandigheid over zijn eigen productiebedrijf.

In Vlaanderen moeten producentenorganisaties om erkend te worden het statuut van een coöperatieve vennootschap hebben. Guy Lambrechts is er ook persoonlijk van overtuigd dat alle producentenorganisaties volgens het coöperatieve model zouden moeten werken. Net als Cera Coopburo, uiteraard.

Download de PDF

Bron:

Een publicatie van Departement Landbouw & Visserij, Guy Lambrechts (2013)